Κατά την ατομική ψυχοθεραπεία ο θεραπευτής δουλεύει με ένα άτομο. Η ατομική ψυχοθεραπεία περιλαμβάνει την προσωπική διάδραση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, προσφέροντας την εμπειρία μίας σχέσης εμπιστοσύνης και ασφάλειας. Δουλεύοντας σε αυτή τη βάση, ο θεραπευόμενος καλείται να επεξεργαστεί προσωπικές δυσκολίες και βιώματα και να «εξερευνήσει» εκ νέου τη σχέση του με τον εαυτό του και τους άλλους. Παρότι δεν συμπεριλαμβάνονται άλλα άτομα στη συνεδρία ως φυσική παρουσία, η επιρροή σημαντικών σχέσεων και προσώπων στην οπτική του θεραπευόμενου θεωρείται δεδομένη από τη συστημική σκοπιά. Έτσι, μέσα από τη συστηματική διερεύνηση των ρόλων όλων των μελών μέσα στην οικογένεια και το ευρύτερο σύστημα, και τη συνειδητοποίηση του τρόπου που αυτοί οι ρόλοι μπορεί να επηρεάζουν το παρόν, ο θεραπευόμενος ενθαρρύνεται να αναζητήσει νέους ρόλους με βάση τις δικές του επιθυμίες και τη δική του προοπτική ζωής. Από την άλλη πλευρά, σημαντικά υπαρξιακά ζητήματα τα οποία αναπόφευκτα αναδύονται σε διαφορετικές φάσεις της ζωής ενός ανθρώπου μπορούν επίσης να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας στη θεραπεία με στόχο μία διαφορετική νοηματοδότηση της κάθε αναπτυξιακής φάσης. Με τον τρόπο αυτό, η ατομική θεραπεία διαμορφώνει ένα πεδίο ευρείας επεξεργασίας τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος, προκειμένου ο θεραπευόμενος να μπορεί πλέον να θέσει τους κατάλληλους για τον εαυτό του «όρους» και να λαμβάνει αποφάσεις με γνώμονα τον τρόπο που επιθυμεί εκείνος να οδηγήσει τη ζωή του.
Οι συντροφικές σχέσεις χρειάζονται τη σύντονη και εναρμονισμένη συνύπαρξη των δύο προσώπων προκειμένου να είναι λειτουργικές. Ωστόσο, πολλές φορές δύο άνθρωποι ενδέχεται να χάσουν τη δυνατότητα να εναρμονίζονται μέσα στη σχέση τους ειδικότερα σε περιόδους αποσταθεροποίησης, όπως μετά την απόκτηση ενός παιδιού. Έτσι, είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθούν εντάσεις μέσα στο ζευγάρι και οι σύντροφοι να νιώθουν αποκομμένοι μεταξύ τους, να κατηγορούν ο ένας τον άλλον και να αισθάνονται απογοητευμένοι από τη σχέση τους. Μέσα από τη θεραπεία ζεύγους, οι δύο σύντροφοι καλούνται να εκφράσουν με ειλικρίνεια ό,τι τους δυσκολεύει και, μέσω της υποστήριξης του θεραπευτή, να αναλάβουν ο καθένας μία συνειδητή στάση απέναντι στη μεταξύ τους σχέση. Αναγνωρίζοντας την προσωπική ευθύνη που φέρει ο καθένας και τον ρόλο που αναλαμβάνει μέσα στη σχέση, καλούνται να επεξεργαστούν τόσο ζητήματα στο εδώ-και-τώρα, όσο και ενδεχόμενα μοτίβα και μαθημένες συμπεριφορές από τις πατρικές τους οικογένειες, τα οποία υπεισέρχονται ασυνείδητα στη μεταξύ τους σχέση. Στόχος είναι να επιτρέψουν το μοίρασμα ακόμα και δύσκολων συναισθημάτων μεταξύ τους, να μάθουν να αναδεικνύουν κάθε φορά επιθυμίες και δυνατότητες που αναγνωρίζουν από κοινού στη μεταξύ τους σχέση και να μπορούν να απολαμβάνουν τον ρόλο τους ως ζευγάρι σε όλες τις διαφορετικές φάσεις της ζωής.
Μία οικογενειακή συνεδρία συνήθως περιλαμβάνει τα μέλη της πυρηνικής οικογένειας, δηλαδή τους γονείς και τα παιδιά. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, κάθε μέλος αποκτά τον χώρο και τον χρόνο να εκφράσει όσα τους δυσκολεύουν μέσα στην οικογένεια, να αναζητήσουν τους ρόλους που έχουν αναλάβει και να παρατηρήσουν τα μοτίβα αλληλεπίδρασης που αναπτύσσονται μεταξύ τους. Μέσα από την οικογενειακή θεραπεία, ο θεραπευτής έχει μία μοναδική ευκαιρία να παρατηρήσει τα δυναμικά μεταξύ των μελών μίας οικογένειας όπως αναδύονται σε πραγματικό χρόνο. Κάθε ρητό και άρρητο στοιχείο που εμφανίζεται στη θεραπεία αποτελεί πολύτιμη πληροφορία που μπορεί να αξιοποιήσει η οικογένεια προκειμένου διαμορφώσει νέους τρόπους επικοινωνίας και σχετίζεσθαι. Στόχος της οικογενειακής θεραπείας είναι να αποδομηθεί η καταγραφή ενός μόνο μέλους ως προβληματικού και να αναζητηθεί ο τρόπος που όλη η οικογένεια συμβάλλει στη διατήρηση μίας δυσλειτουργικής κατάστασης. Φέρνοντας στην επιφάνεια αυτά τα δυναμικά και καθοδηγώντας τον καθένα να αντιληφθεί τον ρόλο του σε αυτά, ενθαρρύνονται εναλλακτικοί τρόποι επικοινωνίας με έμφαση στην αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια ενώ ενισχύονται οι σχέσεις που θα συμβάλουν στην εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας.
Με τον όρο ομαδική θεραπεία εννοείται μία σειρά βιωματικών συναντήσεων μίας μικρής ομάδας ατόμων που δεν έχουν προσωπική ή άλλη σχέση μεταξύ τους, με προκαθορισμένα χαρακτηριστικά και στόχο. Μία ομαδική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει επεξεργασία ζητημάτων άγχους, αυτοεκτίμησης, δυσκολιών στην εργασία, αυτογνωσίας ενώ μπορεί να διαμορφώνεται με βάση τα μέλη της, όπως ομάδες μητέρων, ζευγαριών ή εφήβων. Μέσα από την καθοδήγηση του θεραπευτή, τα μέλη της ομάδας επεξεργάζονται ζητήματα που επαφίονται στον αρχικό στόχο της ομάδας, μοιράζονται σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς. Η δυναμική της ομάδας, τα συναισθήματα δηλαδή που διαμορφώνονται κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, αξιοποιούνται συστηματικά ως «καθρεφτίσματα», ως πληροφορίες σχετικά με τρόπους συνδιαλλαγής και συμπεριφοράς του εκάστοτε μέλους. Μέσα σε ένα υποστηρικτικό πλαίσιο, δίνεται η δυνατότητα να ακουστούν οι δυσκολίες αλλά και τα επιτεύγματα των μελών, ενώ το μοίρασμα επιτρέπει την αίσθηση της αμοιβαιότητας στην προσωπική εμπειρία και τη μείωση του αισθήματος της μοναξιάς.